Bugün kağıda birkaç cümle karalamak çok zor.

Ağabeyim, baba dostu Zeki ağabeyime son görevi eda etmek üzere Bozhane camisindeyim. Gözlerim dolu, içim yanıyor. Ağzından dökülen bir kaç kelime, ÖLÜM sana hiç yakışmadı.

Yetmişli ve Seksenli yıllara damgasını vurmuş, Ereğli için mücadele etmiş, yöresini savunmuş, hizmetleri görev edinmiş, ağabeylerimi tanıdım, onların öğütleri, destekleri, hayat yolunda bana ışık oldu. Zeki ağabeyimde o güzel insanların başında gelirdi.

Meslek hayatımın çıraklık döneminde o değerli büyüklerimle GÜNAYDIN la başlayan, başımı okşayıp, hal ve hatırımı sormaları, gününüm mutlu başlamasına, en önemlisi Ereğli'yi sevmemde etkisi büyük olmuştur. Yetmişli yıllar da belediye meclis üyeliği yapan Zeki ağabeyimle, rahmetli Abdürrahim Babaöz ağabeyim hizmet için verdikleri o büyük mücadeleleri, yine seksenli yıllarda Yenimahalle spor kulübünde başkanlık görevini üslenen Zeki ağabeyimle, rahmetli Mehmet Babaöz ağabeyimin yaptığı transfer çalışmalarındaki büyük çabalarını ve şampiyonluk adına verdiği uğraşları kim unutabilir. Bugün arkadaşını, dostunu uğurlamaya gelen buruk ve hüzünlü olmalarına karşın güzel yörem Ereğli' yi şimdiki Ereğli'yi sahiplenmek isteyenlerden daha çok seven değerli büyüklerimin o kocaman yüreklerinin hala hizmet aşkıyla attığını gözlerinin içinden okuyorum.

Ele avuca sığmayan, hareket ve gözleriyle çevresine neşe saçan, kuyumculuk mesleğinin piri ve duayeni,( KÜRT ZEKİ )lakabıyla yöremizin her yanına yayılan,son görevleri yapmak üzere, o güzel insanları yeniden bir araya getiren değerli ağabeyimi kubbeden hoş bir sedayla uğurlarken, tez canlı güzel insana son sözüm, ne gerek vardı bu kadar acele edecek, Ereğli seni her daim anacak ve hatırlayacak.

IŞIKLAR İÇİNDE UYU…